เพลง “น้ำตา” : ซึ้งกินใจด้วยทำนองพิณพุ่ม และ ดุดันด้วยกลิ่นอายลาว

“น้ำตา” เป็นหนึ่งในบทเพลงพื้นบ้านที่ทรงคุณค่าและเป็นที่รู้จักกันดีของประเทศไทย สร้างสรรค์โดยอาจารย์ศานติ อินทรา ผู้ซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังในวงการดนตรีพื้นเมือง

บทเพลงนี้ได้ถูกขับร้องและเรียบเรียงมาหลายแบบ โดยมีผู้ให้ความนิยมมากที่สุดคือ “พี่โต” หรือ พงษ์พัฒน์ แย้มสุริยานันท์ ซึ่งเป็นศิลปินลูกทุ่งชื่อดังของประเทศไทย บทเพลง “น้ำตา” ที่พี่โตขับร้องนั้นโดดเด่นด้วยทำนองพิณพุ่มอันไพเราะ และลีลาการร้องที่สื่ออารมณ์ความเศร้าได้อย่างถึงใจ

อาจารย์ศานติ อินทรา ผู้แต่งเพลง “น้ำตา” เป็นบุคคลสำคัญในวงการดนตรีพื้นบ้านของไทย ก่อนจะมาเป็นครูผู้ฝึกสอนดนตรีไทย ได้ทำงานเป็นนักดนตรีรับจ้างตามงานต่าง ๆ

ประสบการณ์ที่ได้จากการร่วมวงดนตรีทำให้เกิดแรงบันดาลใจในการแต่งเพลง “น้ำตา” ซึ่งเป็นเพลงที่ถ่ายทอดความรู้สึกเศร้าโศกเสียใจของผู้ที่สูญเสียคนที่รักไป

อาจารย์ศานติ อินทรา ได้นำทำนองพิณพุ่มที่ไพเราะมาประยุกต์ใช้ในการแต่งเพลง “น้ำตา” ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่างความคลาสสิกของดนตรีไทยและความทันสมัย

เพลง “น้ำตา” นั้นมีเนื้อร้องที่เรียบง่ายแต่กินใจ โดยใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย และสื่ออารมณ์ความเศร้าได้อย่างชัดเจน

เนื้อหาของเพลงกล่าวถึงความรักที่ต้องพลัดพรากจากกันไปตลอดกาล ซึ่งเป็นเรื่องราวที่หลายคนเคยประสบพบเจอและรู้สึก empathize ได้

นอกจากทำนองพิณพุ่มอันไพเราะแล้ว “น้ำตา” ยังมีกลิ่นอายลาวซึ่งทำให้เพลงมีความ獨特 และน่าสนใจยิ่งขึ้น

เนื้อร้องเพลง “น้ำตา”

(บทที่ 1)

น้ำตาลูกผู้ชายไม่ยอมไหล
ห่มผ้าขาวมาทายาท
จิตใจมันช้ำปวดร้าว

(บทที่ 2)

เมื่อก่อนเคยรักกันมากมาย
มักจะพบเจอกันทุกวัน
แต่บัดนี้เธอจากไปไกล

ตัวอย่างการตีความเนื้อเพลง

ในบทแรกของเพลง “น้ำตา” ผู้ร้องได้แสดงออกถึงความเข้มแข็งและไม่ยอมแพ้ต่อความเศร้า แต่ทว่าความรู้สึกเสียใจก็ยังคงฝังลึกอยู่ในจิตใจ

ขณะที่บทที่สองกล่าวถึงความทรงจำในอดีตเมื่อผู้ร้องเคยมีความรักที่แสนหวาน และบัดนี้คู่รักได้จากไปไกล ซึ่งเป็นที่มาของความเศร้าและความคิดถึง

“น้ำตา” เป็นเพลงที่ได้รับความนิยมอย่างสูงจากผู้ฟังทุกเพศทุกวัย เนื่องจากเนื้อหาที่กินใจ ทำนองพิณพุ่มอันไพเราะ และลีลาการร้องที่สื่ออารมณ์ได้อย่างดีเยี่ยม

ความเป็นมาของดนตรีพื้นบ้านไทย

ดนตรีพื้นบ้านไทย เป็นดนตรีประเภทหนึ่งที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น โดยมีรากเหง้ามาจากวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชนบท

ดนตรีพื้นบ้านไทยมักใช้เครื่องดนตรีพื้นเมือง เช่น พิณ, แคน, ขลุ่ย และกลอง เป็นต้น ในการบรรเลงเพลง

เพลงพื้นบ้านไทยมีเนื้อหาที่หลากหลาย โดยส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับเรื่องราวในชีวิตประจำวัน ความรัก, การเกษตร หรือเรื่องราวในตำนาน

ดนตรีพื้นบ้านไทยมีความสำคัญต่อสังคมไทย เพราะว่าเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่แสดงถึงเอกลักษณ์และอัตลักษณ์ของชาติ

เครื่องดนตรีพื้นเมืองที่ใช้ในเพลง “น้ำตา”

เครื่องดนตรี	อธิบาย
พิณ	เป็นเครื่องสายชนิดหนึ่ง มีลำตัวเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า และมีสาย 5-6 สาย
แคน	เป็นเครื่องเป่าที่ทำจากไม้ไผ่หรือไม้เนื้อแข็ง มีท่อ 2-3 ท่อ และมีจำนวนรูที่แตกต่างกัน

เพลง “น้ำตา” เป็นบทเพลงที่แสดงถึงความสามารถในการแต่งเพลงของอาจารย์ศานติ อินทรา และความสามารถในการขับร้องของพี่โต

เพลงนี้ยังเป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความงดงามและความหลากหลายของดนตรีพื้นบ้านไทย